Życia przeciekają przez siebie, przeszłość rości sobie prawa do teraźniejszości.

 Czasami trzeba zrobić coś, co nie jest moralne, lecz wiemy, że jest właściwe.

 Wysokie wynagrodzenia są zarezerwowane dla mediów wyznających ideologię władzy.

 Czas omija miejsca, które wspominamy.

 Język to najpotężniejszy i najbardziej niszczycielski organ ludzkiego ciała.

 Ludzie prędzej puszczają w niepamięć śmierć ojca niż stratę ojcowizny.

 Strach powodują nie sprzeczności, lecz stopniowe pozbywanie ich mocy.

 Jak strumienie i rośliny, dusze także potrzebują
deszczu, ale deszczu innego rodzaju: nadziei,
wiary, sensu istnienia. Gdy tego brak, wszystko
w duszy umiera, choć ciało nadal funkcjonuje.
Można wtedy powiedzieć:
„W tym ciele żył kiedyś człowiek”.

 Myśleć to co prawdziwe, czuć to co piękne i kochać co dobre - w tym cel rozumnego życia.

 Dobro większości wymaga ofiar.

 Oprócz optymistów i pesymistówistnieje jeszcze trzeci gatunek: przewidujący.