Percepcja to nie wszystko, ale percepcja i oczekiwanie razem wzięte...?

 Lubię sobie posiedzieć. W ogóle lubię po prostu sobie być. W tym sensie, że nie od razu robić jakieś zamieszanie wokół siebie. Nie zacieszać. Nie otaczać się na siłę ludźmi po to, żeby mieć takie poczucie szumu, który sprawi, że będę czuła, że żyję. Potrafię czuć, że żyję, kiedy siedzę po cichu.

 Tylko zmysły mogą uleczyć duszę, tak jak dusza leczy zmysły.

 Umysł jest wszystkim. Stajemy się takimi, jak myślimy.

 Rzeczywiste = możliwe + współoddziaływanie.

 Niczym zakochany diplodok trąca mnie swoją malutką i płaską główką.

 Życie to nie te chwile, które minęły, tylko te, które zapadły w pamięć.

 Próżne głupiemu mądre porady.

 Ale zawsze miałam poczucie, że zawadzam.

 Nie ten kto z tobą tańczy, nie ten, który się śmieje. A ten kto z tobą płacze, jest twoim przyjacielem.

 Ludzie są nieszczęśliwi, kiedy żyją tylko dla siebie.