Głupiś, Janie, jak chłop ze wsi pod Sandomierzem...

 W człowieku dominuje pragnienie decydowania o sobie do końca.

 Życie. Takie piękne, a jednocześnie takie ciężkie.

 Złoty pastorał - drewniany biskup! Drewniany pastorał - złoty biskup!

 Słowa się rozsypują, układają w nowe.

 Zawsze narzekamy, że życie jest takie krótkie, a zachowujemy się, jakby nie miało końca.

 Młodości zarzuca się często, że wierzy, iż świat zaczyna się dopiero od niej; ale starość wierzy jeszcze częściej, iż świat kończy się razem z nią.

 Lepiej jest zginąć stojąc, niż żyć na kolanach.

 Myślałem, że uczę się, jak żyć, a uczyłem się jak umierać.

 Oczekujcie nieoczekiwanego.

 Wmawiam sobie, że to był tylko zły sen,
i oddycham. Oddycham po to, żeby się upewnić, że jeszcze żyję, ponieważ
to wcale nie wygląda na życie.