Co innego życie wieprza, co innego poety.

 Naszą wartość mierzy się głównie tym, ile dobrego robimy dla innych.

 Ludzie muszą się nauczyć odchodzić, tak jak przyszli. Być gotowym, to wszystko.

 Nie w poznaniu leży szczęście, lecz w dążeniu do niego.

 Wielu ludzi nie je, aby żyć, lecz aby umrzeć.

 Im dłużej się żyje, tym ranek jakby wcześniej przychodzi z każdym rokiem.

 Każdy moment ludzkiego życia ma w sobie poezję, wytwarza ją. Poezja - to jest przejęcie się chwilą.

 Pójdź w nim do domu będzie wyglądał jak sukienka.

 Ryzyko jest częścią gry.

 Czy można kogoś porzucić i jednocześnie z nim być?

 Człowiek mógłby żyć samotnie przez całe życie. Ale, chociaż sam mógłby wykopać swój grób, musi mieć kogoś, kto go pochowa.