Życie nie musi być doskonałe, żeby było wspaniałe.

 Możemy robić,
co nam się żywnie podoba!

 Życie nie powinno być stateczną wędrówką do grobu z myślą o dotarciu na miejsce w najładniejszym, jak najlepiej zakonserwowanym opakowaniu, lecz ma być jazdą bez trzymanki, która zużyje cię do cna, wyczerpie do ostatka - tak, abyś na końcu mógł z satysfakcją powiedzieć "Rany, ale to była przygoda!".

 Należy nauczyć się żyć: czas to jedyny dobytek, a wszakże jest taki wyjątkowy, że to, co najważniejsze, można kupić za niego: chwile szczęścia.

 Źle jest po omacku dobijać się do życia.

 A poza tym kim jesteś, żeby być sędzią i sądzić.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.

 Groźby mają wartość jedynie wtedy, gdy jesteś w stanie je spełnić.

 Nie masz numerka w systemie - nie ma cię na świecie...

 Kto milczy, ten zdaje się zezwalać.

 Każdy z nas zasługuje na wielka przygodę. Przynajmniej jedną w życiu. Na moment, do którego można później wracać, mrucząc pod nosem: o tak, wtedy właśnie czułem, że żyję.