Życie nie musi być doskonałe, żeby było wspaniałe.

 Człowiek cierpi dość długo, aby uznać, że życie to dość prosta sprawa. Problem polega na tym, że kiedy to zrozumie, zwykle jest już na tyle stary, że zapomina, co właściwie zrozumiał.

 Język to źródło nieporozumień.

 Nieraz tylko to z całego życia zostaje, czego się nie sprzeda.

 Nie od dzisiaj wiadomo, że życie to nieustanna walka, której nie możemy unikać. To właśnie przez te trudności stajemy się silniejsi i mądrzejsi. Niemniej jednak, to jak poradzimy sobie z nimi, zależy tylko i wyłącznie od nas samych.

 Człowiek bierze do ręki rozdane karty, ogląda je, nie dostanie nowych. Może jedynie grać najlepiej, jak umie, tymi, które mu przypadły. I marzyć o tych, które mogły się trafić.

 Bo wdzięczność z wdzięczności
zawsze się rodzi.

 Trudniej jest się starzec, niż umierać,bo jednorazowa ofiara mniej kosztujeod powolnego zrzekania się każdego dobra po szczególe.

 Nie mamy pojęcia o zasobach tkwiących w nas in potentia, jeśli nie musimy z nich czerpać.

 Podchodźcie do innych ludzi ze zrozumieniem. Starajcie się poznać ich motywację, zanim zaczniecie ich oceniać. 

 Bez wielkiej cnoty cierpliwości nic nie dojrzewa, co ludzkie.