W końcu Elizabeth zadowoliła sie gorszą cześcią miotu.

 Była przywiązana do swojego męża jak chory do życia.

 Życie w cieniu podejrzeń też ma swoje blaski.

 Zło to zło, Stregoborze - rzekł poważnie wiedźmin wstając. - Mniejsze, większe, średnie, wszystko jedno, proporcje są umowne a granice zatarte. Nie jesteś świętobliwym pustelnikiem, nie samo dobro czyniłem w życiu. Ale jeżeli mam wybierać pomiędzy jednym złem a drugim, to wolę nie wybierać wcale.

 Chleb otwiera każde usta.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, trzeba się poruszać.

 Czekam, aż coś się wydarzy,
i nawet nie wiem, z której
części mojego życia nadejdzie.

 To, czego inni nie wiedzą, czyni nas jeszcze bliższymi.

 Życie nauczyło mnie nie tracić nadziei, ale też się do niej zbytnio
nie przywiązywać. Jest okrutna i próżna, wolna od skrupułów.

 Niektóre marzenia są lepsze,
gdy się nie spełniają, nie sądzisz?

 Wszelka wartość jest kwestią odległości - skąd na mnie patrzysz?