Jesteśmy na ziemi jak aktorzy, którzy muszą
odegrać największy spektakl, bez ani jednej próby.
To życie jest próbą generalną. To normalne,
że popełnia się błędy... ale one czegoś nas uczą.
Nie potrzebuję samotności, aby się modlić, ale potrzebuję ciszy wewnętrznej.
Człowiek może żyć jak zwycięzca, lecz musi umrzeć jako człowiek.
Nie chodzi o to, by przetrwać, ale o to, by żyć z pasją, z jakimś entuzjazmem, żądzą życia i czasem z lekkim szaleństwem. To jest prawdziwe życie.
Choroby matek czuły, że odwiązanie było dla nas pięknym słowem.
Człowiek, który traci intymność, traci wszystko.
Życie człowieka nigdy nie jest dla niego zwyczajne – odparł Bajarz. – A jeśli tak twierdzi, jest to historia z rodzaju tych, których nigdy nie opowiadam.
Uczynki popełnione w ciemnościach nie ukryją się przed światłem dnia.
Życie jest na tyle krótkie, że nie ma czasu na złość, smutek. Musimy zrozumieć, że jest tylko jedno życie, a możliwość przemijania powoduje, że powinniśmy czerpać z niego pełnymi garściami.
Niezdrowa dusza wymaga zdrowego ciała.
Każdy chce, żeby drugi miał sumienie, ale to sumienie nikomu się jakoś nie opłaca.
