Carrie doznała tego znajomego uczucia rozczarowania i zranienia.

 Wczoraj to historia, jutro to tajemnica, a dzisiaj to dar. Dlatego mówi się o tym the present.

 Jeśli raz zaakceptuje się szaleństwo, można się już od niego nie uwolnić.

 Przyzwyczajenie ujawnia swoje szaleństwo w najbardziej niestosownych momentach.

 (...) całkowita degeneracja, całkowity powszechny upadek wszystkiego.

 Nigdy nie wiesz, kiedy po raz ostatni widzisz kogoś. Nie wiesz o tym, że się kłócisz z kimś ostatni raz, kochasz ostatni raz albo po raz ostatni patrzysz w oczy tej osoby, dziękując Bogu za to, że ją zesłał dla Ciebie. Dopiero kiedy ten ktoś umiera, zaczynasz to wspominać dniem i nocą.

 Nudzą się ci, co myślą, że już wszystko znają i wszystko widzieli.

 Tylko szaleńcy i krańcowi idealiści bronią do ostatka spraw absolutnie przegranych.

 Jak dobrze wiesz, szaleństwo jest jak grawitacja. Wystarczy lekko pchnąć...

 Wszystkie wspomnienia z czasem się rozpływają, a te dobre są najmniej trwałe.

 Tu się nie mówi: tato, nie umieraj! Tu się umiera.