Zdumiało mnie, kiedy Ucz skinęła głową, jakby przyznawała mu rację.

 W życiu trzeba się do wszystkiego przyzwyczaić, nawet do wieczności.

 Ludzie boją się śmierci, bo nie umieją cenić życia.

 Poranki są najgorsze dla ludzi dotkniętych depresją.

 Nie wiedziałam tylko, jak przeżyć następną godzinę, następny dzień i miesiąc.

 ...wszystko dzieje się zawsze po raz pierwszy. Wszystko, co się liczy.

 Wiem, że nawet tego nie wiem iż nic nie wiem.

 Człowieczej ręki ciepło, którą mi podano, przez lata noszę z sobą, już się nie wystudzi.

 Najważniejsza rzecz w życiu to nie przestać zadawać sobie pytań. Ciekawość ma swoje własne powody dla istnienia.

 I wszyscy powtarzają: “takie jest życie” i nikt nie pamięta, że życie jest takie, jakie sami sobie zbudujemy.

 Zawsze narzekamy, że życie jest takie krótkie, a zachowujemy się, jakby nie miało końca.