Teraz każdy ruch to nowa decyzja, nowa walka.

 Życie to ciągłe przechodzenie z wolnego pokoju do pokoju, gdzie zawsze czeka na nas coś czym musimy się zająć.

 O tym kim jesteśmy nie świadczy wykształcenie, majątek, wygląd, talent, ale to jak traktujemy drugiego człowieka.

 Każda minuta życia, każde zdarzenie nauczyło mnie jednego: nie warto się ani przyzwyczajać, ani ufać.

 Fajnie było siedzieć w kuchni i ziewać wśród woni kawy i bekonu, słuchając deszczu zacinającego w koronach drzew.

 Teraz kiedy piszę te słowa spokojne oczy matki spoczywają na mnie.

 Płomyk jarzył się tylko po to, by pokazać ciemność.

 Tu się nie mówi: tato, nie umieraj! Tu się umiera.

 Może i faktycznie coś się kończy, by coś innego się mogło zacząć. Tylko, że niektóre zakończenia odbijają się na nas zbyt mocno i nie mamy ochoty iść dalej i otwierać nowego rozdziału.

 (...) zakupy zawsze były rodzajem gry wstępnej.

 Wierność to tylko brak okazji.