Teraz każdy ruch to nowa decyzja, nowa walka.

 Noc była ciepła i wilgotna jak łono wszetecznicy.

 (...) całkowita degeneracja, całkowity powszechny upadek wszystkiego.

 Ten, kto żyje w lęku, jest złamany, jeszcze zanim zacznie żyć.

 Szansa była niewielka. Ale większej nie mieliśmy.

 Każda epoka ma swe własne cele i
zapomina o wczorajszych snach.

 Czy można żałować wspomnień, o których człowiek nawet nie pamięta, że je miał?

 Życie to nie jest coś, co nam się przydarza. Życie to coś, co tworzymy, czym jesteśmy. Tworzymy je tutaj i teraz, na tym Ziemi. Po to, aby stworzyć piękniejszy, bogatszy, pełen miłości i mądrości świat.

 Gdyby zaofiarowano nam nieśmiertelność na tym świecie, któż chciałby przyjąć dar tak smutny?

 W każdym stuleciu jest pięć lat dostatku, po czym wszystko się wali...

 Ludzi można, według mnie podzielić na „leniwych"
i „pracowitych”. „Leniwi” czekają na pomoc innych
a troskę o swoje zdrowie składają na barki lekarzy, bioterapeutów itp. „Pracowici” natomiast chcą pomóc sobie sami i poznać przyczyny swoich chorób;
nie zawsze jednak wiedzą jak to zrobić.