
Prędzej czy później wszystko samo się układa tak, jak miało ...
Prędzej czy później wszystko samo się układa tak, jak miało się ułożyć
Życie jest trudne, pełne zranić i zawodów. Ale kiedy przestajemy być w stanie uczyć się od cierpienia, przestajemy rosnąć.
Gdy wiatr nie służy, do wioseł trzeba.
Gdy powrót do życia nie wywołuje entuzjazmu,
sen niewiele może pomóc.
Wszyscy ponosimy straty - i tym bardziej cenimy to, co mamy.
Wieczność? Jednostka czasu.
Arabowie albo czołgają się u twych stóp, albo skaczą ci do gardła.
Żegnaj świecie, żegnaj przytomności, żegnaj światło, żegnaj śmierci, witaj eterze.
W naszym życiu nic nie jest na stałe. Na tym polega jego urok. Życie to chaos. Ale głęboko wierzę, że ludzie, którzy się obok nas pojawiają dzielą się na dwie kategorie. Czasami znajdujemy osobę, która będzie z nami na lata, a czasami zjawia się obok nas ktoś na chwilę. Na sezon. Jak kolekcja wiosna/lato, jesień/zima. Ktoś, kto jest z nami z określonego powodu. Ktoś, kto nas czegoś nauczy. O sobie albo o świecie. I siebie również. Ktoś, kto da nam dużo przyjemności. Obudzi w nas uczucia, które – wydawałoby się – dawno w nas przygasły. Ktoś, kto nas zmieni. A później po prostu odejdzie.
Zawsze możemy być uprzejmi dla tych, co nas nie obchodzą.
Usiądź, przypomnij sobie dawne lata, pomyśl nad nimi, a zdasz sobie sprawę, jak bardzo się od tamtego czasu zmieniłeś...