Żyjemy jednak w świecie rozczarowań, gryp i reumatyzmów.

 Życie to sztuka rysowania, nie mając gumki do ścierania. Dzisiaj jest cennym darem, takie są „tu i teraz”. Dlatego nie zatrzymuj się na przystanku zwanym Wczoraj, ani nie marz o przystanku Jutro. Żyj na przystanku zwanym Dzisiaj.

 Jedno życie, a można je prowadzić na tak wiele sposobów.

 Cóż za smutna epoka, w której łatwiej jest rozbić atom, niż zniszczyć przesąd.

 Dusza bowiem barwi się wyobrażeniami.

 Największym autorem zajmujących historii jest życie.

 Mysli jak poeta a gotuje jak czarodziej.

 Czasami wystarczy, że powieje wiatr, by objawiła się tajemnica.

 Nie wiem, czy jest gdzieś limit cierpień przypadający na jednego człowieka. Podobno dostajemy ich tyle ile jesteśmy w stanie udźwignąć.

 Bo czas żadnych ran nie leczy. Czas może tylko uczy nas rozsądniej obchodzić się z bólem, jakoś bandażować te rany. Żyć z nimi i tyle.

 Nieśmiałość jest bronią, którą dała nam natura, byśmy mogli strzec naszej samotności.