Życie ludzkie ubiega między wspomnieniem a nadzieją.

 Życie to nie są te chwile, kiedy oddychasz, ale te chwile, które zapierają dech.

 Żyjemy w takim dziwnym świecie, w którym łatwiej jest rozbić atom, niż obalić przesąd.

 Jestem życiem. Ja i życie to jedno. Jak więc mogę stracić życie? Jak mogę stracić coś, czym Jestem? To niemożliwe.

 Zdziwił mnie, zawsze się dziwię, spotykając ludzi nielubiących psów.

 Życie to sztuka rysowania, nie mając gumki do ścierania. Dzisiaj jest cennym darem, takie są „tu i teraz”. Dlatego nie zatrzymuj się na przystanku zwanym Wczoraj, ani nie marz o przystanku Jutro. Żyj na przystanku zwanym Dzisiaj.

 Z ziarenek powstają góry, z minut lata, z kropel morza, a z tzw. drobiazgów - życie ludzkie.

 Jeżeli zawędrujesz dość daleko,
wszelkie reguły ulęgną zawieszeniu.

 To, czego boimy się najbardziej, jest z reguły tym, co właśnie powinniśmy zrobić.

 Weź mnie w ramiona. Ocal mnie przed moim pożądaniem.

 Całe nasze życie jest jak kamień rzucony w wodę. Nigdy nie wiemy, jakie kręgi zatoczymy naszym upadkiem, czyją
śmierć spowodujemy i kogo uzdrowimy.
Ile niepokoju wzniecimy dokoła siebie,
ile katarakt zdejmiemy ze ślepych rzek.