Wciąż wzrastamy i wciąż jesteśmy tacy mali.

 Gdy język zawodzi, niech świadczą o tobie twe czyny.

 Ilu ludzi, tyle dróg!

 Zmarł na atak serca i debilizm alkoholowy.

 Moje życie stało się pustynią.

 Nadzieja jest czymś pośrodku między skrzydłami a spadochronem.

 Tylko on, dotykając jej ciała, docierał prosto do jej duszy.

 Często ci, którzy nie wiodą bogatego życia towarzyskiego wcale nie są aspołeczni. Po prostu mają bardzo ograniczoną tolerancję na idiotów i fałszywych ludzi.

 Jedyną rzeczą której żałuję w swoim
życiu jest to, że nie jestem kimś innym.

 Nie jestem fatamorganą, nie jestem złudzeniem, jestem rzeczywistością.

 Dokąd w mej duszy będę przeżywał wahania, a w moim sercu codzienną zgryzotę?