Legenda głosi, że kiedy dajesz dużo, nie oczekując niczego w zamian, a dostajesz kopa w dupę, to pewnego dnia przestajesz dawać i stajesz się zimnym skurwysynem."
Teraźniejszość, choć jest owocem przeszłości, a nosi w sobie przyszłość, jest jednak zawsze w wieczności - zawsze w wieczności, jako punkt przecięcia się czasu i ponadczasowości wiary i przy całkowitej wolności zarówno w stosunku do przeszłości jak i do przyszłości.
Nie ma nic lepszego niż strach, by zniszczyć nikczemnego wroga.
Każde zakończenie
stanowi początek czegoś nowego.
Nie tylko fortuna jest ślepa; czyni ślepymi także tych, których głaszcze.
Każde pokolenie wyobraża sobie, że jest inteligentniejsze od poprzedniego i mądrzejsze od tego, które po nim nastąpi.
Jak pięknie to było przedstawić się najpierw i tak dopiero dać się poznać.
Z nadmiaru światła kruszy się grudzień (...).
On się bawił, ona stała.
On zrozumiał, ona zapomniała.
[...] płomień jest analogowy, nijak go cofnąć kliknięciem myszy.
