Człowiek jest jedyną na świecie istotą świadomą bliskości swej śmierci.

 Czasami czuł, że on traktuje sprawy właściwie, a wszyscy pozostali zbyt lekceważąco.

 Pamięć żarła mu duszę niczym potworna choroba.

 W moim teraz to nieważne.

 Największą przyjemnością jest czekanie na przyjemność.

 Fajnie było siedzieć w kuchni i ziewać wśród woni kawy i bekonu, słuchając deszczu zacinającego w koronach drzew.

 Nie zrezygnuję z kopania studni, bo wiem, że tam w dole jest woda, prawdziwa woda życia.

 Do "gotowania" używała jedynie ekspresu do kawy i masła orzechowego.

 Nieszczęścia zsyłane są nam po to, abyśmy uważniej przyjrzeli się swemu życiu.

 Jedno życie przyciąga drugie.

 Po co trzymać psa i szczekać samemu?