To jakby sunąć po powierzchni ogromnego klejnotu.

 Z nadmiaru światła kruszy się grudzień.

 Im więcej sekretów, tym więcej goryczy w ludziach.

 O tym o czym nie można mówić, trzeba milczeć - wszyscy nosimy ze sobą swoje Wolfsegg i mamy ochotę wymazać je
dla własnego ocalenia, wymazać poprzez zapisanie i zgładzenie.

 Jesteśmy popędzani przez życie, ale może warto się czasem zatrzymać.

 Nie można się przygotować na prawdziwe cierpienie. Musisz pozwolić, żeby rozdarło cię na strzępy.

 Bestia, która pożera swój własny ogon, musi źle skończyć.

 Nigdy nie wolno się zatrzymywać. Niemal każdego dnia miałem ten ból, idealizm – trochę wiary i nadziei, że jakoś to będzie lepiej. Życie bowiem jak rzeka, nigdy nie płynie wstecz, a każda chwila jest nową rzeczywistością.

 Współczucie to nietrwała emocja.

 Czasami wydawało mu się, że wszystko, co przeżył, to był sen zmysłowy i nic więcej.

 Wszyscy chcemy dożyć starości i wszyscy zaprzeczamy, że już nadeszła.