Bardzo trudno ocenić wielkość własnej sławy.

 Starość jest wieżą z rozległym widokiem na okolice.

 Nie ma znaczenia, jak długo żyjemy, ale jak. Nie zależy nam na przeciąganiu czasu, lecz na napełnianiu go treścią, bo lepiej żyć krótko, lecz intensywnie niż długo, lecz rutynowo.

 Nawiększym złem starości jest nie mieć zaufania do siebie samego.

 Wspomnienia sprawiają niekiedy, że
życie wydaje się bardzo smutne.

 Jeśli istnieje niebo, odnajdziemy się, bo bez Ciebie nie ma nieba.

 Nadzieje ludzi mądrych są pewniejsze niż bogactwo nieuków.

 Życiem rządzą same sprzeczności. Nigdy nie będziemy w stanie zrozumieć tych wszystkich pokręconych zależności.

 Tylko biedni poznają sens życia; bogaci i ustawieni muszą się go domyślać.

 Myślę, że ci najsmutniejsi ludzie zawsze najbardziej starają się rozweselać innych. Bo wiedzą jak to jest gdy czujesz się kompletnie bezwartościowy. I nie chcą by nikt inny czuł się podobnie.

 Trumna jak sweter, ma w środku metkę.