Zbyt wiele urody sprawia, że twardnieje serce.

 Kogo strach raz zwyciężył, ten zostanie jego niewolnikiem na całe życie.

 Zauważyliście, że z biegiem czasu coraz mniej jest w życiu wesołych kolorów? Pod koniec wszystko staje się szare jak pokrowce na meblach czy sukienka prana zbyt wiele razy.

 Nie myślimy - jesteśmy milczeni.

 Żyj tak, aby twoim znajomym
zrobiło się nudno, kiedy umrzesz.

 Wiem, że nawet tego nie wiem iż nic nie wiem.

 To dusza i poczucie własnej tożsamości ulegają rozpadowi na ulicy.

 Strach, strach, strach! Życie to dyktatura obezwładniającego strachu, cień gilotyny.

 Życie poczęte w łonie matki nie jest jej częścią, lecz nowym życiem ludzkim - innym, choć okresowo połączonym z życiem matki.

 Film to życie, z którego wymazano plamy nudy.

 ''Jestem strasznie zmęczony bólem, który słyszę i czuję, szefie. Zmęczony tym, że ciągle wędruję, samotny jak drozd na deszczu. Nie mając nigdy żadnego kumpla, z którym mógłbym wędrować i który powiedziałby mi, skąd, dokąd i po co idziemy. Jestem zmęczony tym, że ludzie są dla siebie niedobrzy. To boli, jakbym miał w głowie potłuczone szkło. Jestem zmęczony tym, że nie zawsze mogłem pomóc. Zmęczony ciemnością. Czuję głównie ból. Jest go za dużo. Gdybym mógł z tym skończyć, zrobiłbym to. Ale nie mogę.''