Krajobraz to obsesja równie silna jak opium.

 Wszyscy chcemy dożyć starości i wszyscy zaprzeczamy, że już nadeszła.

 Lepiej wspominać życie z okrzykiem "nie wierzę, że to zrobiłem”. Niż ze smutnym westchnieniem "szkoda, że się nie odważyłem".

 Prawdziwa wolność to wtedy, kiedy człowiek może decydować, jak chce żyć.

 To jakby sunąć po powierzchni ogromnego klejnotu.

 Pisarz nigdy nie jest osobą godną zaufania.

 Nie ma absolutnie niczego, co mogłoby zastąpić dobrego człowieka.

 „Gdybym tylko mógł wziąć roczny urlop od wszystkiego, kupić przyczepę, podróżować z tobą po całym świecie, dobrze jeść, pić i tak spać z tobą przez wszystkie noce, a rankiem wstawać powoli, dojrzeć przez okno jakiś las, spacerować wokół jeziora, położyć się w trawie, zmrużyć oczy w słońcu; tylko rok, a potem byłbym gotów wrócić i już nie prosiłbym o nic więcej dla siebie. Nie mam żadnych pretensji do życia, tylko żeby czasami zwolniło ten ucisk na szyi. Żeby tylko pozwoliło trochę żyć.”

 Żyje się tylko raz!

 Uczciwość jest tylko jedna,
nie da się jej zamienić na inną.

 Życie nie składa się z pragnień, lecz z czynów.