Krajobraz to obsesja równie silna jak opium.

 Nie pytaj siebie, co potrzeba światu. Zapytaj się, co ożywia ciebie, i idź, zrób to, ponieważ światu potrzeba ludzi żywych.

 Dlaczego ludzie potrafią lepiej umierać niż żyć? Dlatego, że żyć trzeba długo, a umrzeć można prędko.

 Nie ze mną, Wills. Nie pozwolę Ci upaść.

 Wyobrażasz sobie, że wystarczy rozumieć umieranie żeby nie umrzeć?

 Często robimy burze mózgów, ale nie po każdej płyną potoki myśli.

 Życie zamienia się niekiedy gwałtownie, jak schodzący lawinowo stok. Wszystko przewraca się, miota, a gdy emocje opadną, trwa inny krajobraz- podobny, ale inny.

 Jak strumienie i rośliny, dusze także potrzebują deszczu, ale deszczu innego rodzaju: nadziei, wiary, sensu istnienia. Gdy tego brak, wszystko w duszy umiera, choć ciało nadal funkcjonuje.
Można wtedy powiedzieć:
„W tym ciele żył kiedyś człowiek”.

 To zadziwiające, jak mocno trzymamy się
fragmentów przeszłości, czekając na przyszłość.

 Łatwo o pewność siebie, kiedy wszystko, czego się zapragnie, łatwo przychodzi.

 Możemy spokojnie egzystować i umierać.