To tak, jakby bilans istnienia ujawnił, że jeszcze się nie ...

 Ktoś miłowany tu przyjdzie - dobre obejmą nas ręceI będą nasze uśmiechy srebrnym błękitem dziecięce.(...)Wszystko się ku nam przybliży i w zachwyceniu ukażeDawno zgubione radości, imiona nasze i twarze.

 Niedostatek jest warunkiem zaistnienia społeczeństwa.

 Wszystko, co dobre, przychodzi w swojej porze.

 Życie jest ciągiem przypadków zwanych koniecznościami
i trudno określić, który z niech był najważniejszy.

 Tak bardzo chciałabym mieć te cholerne 7 lat.
Ubrać za dużą koszulę taty, ubrudzić buzię czekoladą i tuląc misia zapomnieć o problemach... choć na chwilę.

 Im jestem starsza, tym bardziej jestem przekonana, że liczą się proste rzeczy. Nie kasa, tylko miłość. Że każdy ranek to nowy początek. Że można porozmawiać bez ściem, tarcz i szóstych znaczeń i mówić dokładnie to, co myślimy. Że stary Merc, może dać tyle samo radochy co Ferrari. Że można siedzieć pod drzewem, pić tanie wino, jeść kurczaka palcami i być bardziej szczęśliwym i pełnym, niż wpieprzając śledzia zawiniętego w pączek, w ekskluzywnej skandynawskiej restauracji, gdzie na stolik czeka się trzy miesiące...

 Życie niesie niewyobrażalne możliwości. Tylko najpierw trzeba wykonać pracę.

 Lepszy w domu groch, kapusta, niż na wojnie gąska tłusta.

 Głupiś, Janie, jak chłop ze wsi pod Sandomierzem...

 Przeje*ane być wrażliwym.