Słyszałem wszystko: chociaż zapanowała grobowa cisza, przecie słyszałem tę ciszę.

 Stacja była oświetlona nowocześnie, z tych rur szklanych co bolą oczy.

 Wracaj z tarczą lub na tarczy.

 Obyście tylko potrafili położyć kwiatypomiędzy smutnymi liśćmi życia!

 Daję ci koniec nici złotej,Ty zwiń ją tylko w kulę,Zawiedzie cię ku nieba wrotomW jerozolimskich murach.

 O nic więcej wszak nie prosił – tylko o pracę.

 Głód to dziwne zjawisko. Otępia umysł, lecz wyostrza zmysły.

 Kłamstwa nie przynoszą nic dobrego i tylko pozbawiają sił.

 Słowa się rozsypują, układają w nowe.

 Pamięć to sztuczki i dziwność.

 Najlepsza gra to taka, z udziału której nie zdajesz sobie sprawy.