Słyszałem wszystko: chociaż zapanowała grobowa cisza, przecie słyszałem tę ciszę.

 Dlaczego ludzie potrafią lepiej umierać niż żyć? Dlatego, że żyć trzeba długo, a umrzeć można prędko.

 Lepiej odejść niż patrzeć, jak wszystko wali się w błoto.

 Ogary poszły w las.

 Życie samo jest krótkie, lecz przez cierpienia staje się dłuższe.

 Prawda jest tak, że każdy z nas jest pozostawiony sam sobie i bezradny...
Więc zdarzają się jakieś katastrofy nieszczęścia i tragedie. Żyjemy w świecie szarpanym gwałtownymi wichrami,
pełnym atakujących pasożytów.

 Skąd to się bierze, że chociaż duch jest ochoczy, ciało jest mdłe?

 Język to źródło nieporozumień.

 Starzec jest człowiekiem, który już zjadł kolację i patrzy jak inni ją jedzą.

 I ślepemu zdarzy się, że coś znajdzie, kiedy długo szuka.

 Kiedy przestaniesz walczyć z prądem, którego i tak nie da się pokonać, możesz pogodzić się z tym, co jest, odpocząć i pozwolić, by rzeka życia zawiodła cię w miejsce, w którym przyniesiesz światu największy pożytek.