Samotność zmusiła mnie, bym z samego siebie uczynił sobie towarzysza.

 Miałem zamęt w głowie, ale nie w sercu. Powinienem był słuchać serca.

 Tylko nogami fikać i zęby szczerzyć? A książki to nie łaska?

 Człowiekiem jest ten, kto zmierzył się z życiem.

 Myśleć poza schematem...

 Nie istniejemy sami w sobie, lecz tylko w naszych wzajemnych odczuciach.

 Była przywiązana do swojego męża jak chory do życia.

 Zrozumiał, że jakkolwiek wielkoduszne i odważne jest serce, staje się bezsilne wobec ciasnego umysłu, gdy ten, by osiągnąć swe cele, odwołuje się do stali.

 Jeśli chodzi o małżeństwo, żywe dzieci
są klejem. Martwe są kwasem.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz iść naprzód.

 Teraz natomiast wiedziała,
że tragedią będzie żyć dalej i
znosić te długie lata samotności.