Ich pieśń miłosna, zanim naprawdę rozbrzmiała, dobiegła już końca.

 Wszyscy wielcy ludzie rodzą się w małych namiotach.

 Zdrów na twarzy, lecz w sercu głębokie ma rany.

 Życia wystarcza zaledwie na tyle, by musnąć powierzchnię doświadczenia.

 Póki słońce będzie błyszczeć na niebie,
życie nigdy całkiem nie poszarzeje.

 Niestety, czasami życie obchodzi się z nami okrutnie, a my nie możemy nic na to poradzić.

 Życie najpierw cię przygniata, a gdy nosem sięgasz ziemi, wymierza ci solidnego kopniaka w zadek.

 Co skraca mi czas? - Działanie!Co wydłuża go niemiłosiernie? - Bezczynność!

 Grzeczność jest jak poduszka powietrzna:niby nic w niej nie ma, a jednak z nią wygodnie.

 Wmawiam sobie, że to był tylko zły sen,
i oddycham. Oddycham po to, żeby się upewnić, że jeszcze żyję, ponieważ
to wcale nie wygląda na życie.

 Czas na małe co nieco.