Błądzi człowiek, póki dąży.

 Przeszłość nigdy nie mija. Ona zawsze gdzieś tu jest; czai się za rogiem.

 Istnieją liczne sposoby obrony przed pokusami, ale najpewniejszym jest tchórzostwo.

 Głupiec jest jednak z czegoś zadowolony: zawsze jest zadowolony z siebie.

 Możesz otworzyć jej drzwi, ale nie zmusisz jej, by przez nie przeszła.

 Nie idź tam, gdzie prowadzi ścieżka. Idź tam, gdzie jej nie ma i zostaw swój ślad. To jest twoje życie, rób z nim co chcesz.

 Niektórz ludzie przychodzą do Ciebie tylko wtedy gdy oleją ich inni...

 I nigdy nikomu ani niczemu nie oddawaj całej siebie. Zostaw choć kawałek na własność, żebyś miała do czego doszywać, jak Ci resztę wyszarpią. Ta rada dotyczy głównie serca.

 Jak teraz myślę o życiu, sergeancie, wydaje mi się ono rzeką. Jak rzeką jest płynne, zmiennicze, toczy się własnym, niezmiennym rytmem i nie da się go zatrzymać, przerwać, odwrócić. Jak rzekę, można je przekroczyć, przepłynąć, ominąć, ale nie da się go podporządkować swoim ambicjom.

 Czasami nadchodzi taki moment
kiedy trzeba iść do przodu, pomyśleć czasem o sobie i zrozumieć, że nie wszystko trwa wiecznie.

 Mówisz: Wszystko w porządku
Myślisz: Dam radę
Czujesz: Pier*ole to wszystko!