Szkoda, że nie możemy zatrzymać tej chwili, tu i teraz, ...

 ...sztuka jest jak surowica, może nam zaszczepić cudze doświadczenie.

 Fakt, że miała Alzheimera, nie oznaczał, że nie zasługiwała już, aby zostać wysłuchaną.

 Rozłączenie bliźniąt nie jest zwykła rozłąka. To jest tak, jakby się przeżyło trzęsienie ziemi. Kiedy dochodzisz do siebie, nie poznajesz świata. Horyzont się przesunął. Słońce zmieniło kolor. Nic nie pozostało z terenu, który się znało. Żyjesz. Ale to już nie jest to samo życie. Nic dziwnego, że ci, co ocaleli z takiej katastrofy, tak często żałują, i nie zginęli wraz z innymi.

 Młodym ludziom wydaje się, że pieniądze są najważniejszą rzeczą w życiu. Gdy się zestarzeją, są już tego pewni.

 (...) jakby codzienna znajomość zwalniała nas z uważności na szczegóły.

 Ale tak to już jest z wyborami, że żałuje się ich dopiero po powzięciu decyzji. Może w sekundę później, może po roku.
Wstydu się nie uniknie.

 Dobrze się starzeję, bo starzeję się w twoich oczach.

 Dwadzieścia lat później będziesz bardziej rozczarowany rzeczami, których nie zrobiłeś, niż tymi, które zrobiłeś. Więc odrzuć cumy. Opłyń bezpieczny port. Złap w swoje żagle wiatry. Zbadaj. Śnij. Odkrywaj.

 Każdy moment ludzkiego życia ma w sobie poezję, wytwarza ją. Poezja - to jest przejęcie się chwilą.

 Życie jest moim ulubionym nałogiem.