Nic tak nie tłumi zdolności do współczucia jak nieustająca rozpacz.

 Bez wyobraźni człowiek jest jak proch i pył.

 Ciągle mieliśmy zbyt pełne serca.
Co to znaczy? Że każde z nas żywiło
osobne, niespełnialne nadzieje, które
taszczyliśmy z sobą jak sekretne walizeczki.

 Bestia, która pożera swój własny ogon, musi źle skończyć.

 Wszystko umiera, tylko pamięć dobrych uczynków nie ginie.

 Nie jesteśmy tymi, którzy- towarzyszą nam droga przez życie, lecz tymi, którzy uwierzyli w naszą własną wartość. Powinniśmy więc zawsze szukać najlepszych w sobie, a nie tych, którzy nas otaczają.

 Krew, bebechy i herbata tetley.

 Babcia zawsze powtarza, że trzeba uważać na życzenia.

 (...) niech wasza poezja wyczaruje sąd ostateczny, albo zbawienie.

 Ponieważ tak mało o sobie wiedzieliśmy, dużo mówiliśmy, najczęściej nie o sobie.

 Przyszłość, zanim wkracza,zawsze przedtem puka.