Pamięć żarła mu duszę niczym potworna choroba.

 Lato odeszło łagodnie i deszczowo.

 Na okrągło popełniałem ten sam błąd, raniłem ludzi, a dodatkowo raniłem samego siebie.

 Śmierć czasem jest prosta, ale jej następstwa na ogół skomplikowane.

 Wśród nicnierobienia oszaleć i załamać się.

 Wówczas dopiero będziemy szczęśliwi, kiedy uświadomimy sobie swoją rolę, choćby najskromniejszą.Wówczas dopiero będziemy mogli żyć w spokoju i umrzeć w spokoju, gdyż to, co daje sens życiu, daje także sens śmierci.

 Czasami z tych niespodziewanych zdarzeń wynikają najlepsze rzeczy.

 .....mogłabym tu świecić golizną jak latarnia w Kołobrzegu.

 Ćwicz, zanim nadejdzie starość. Ćwicz przystosowanie. Ćwicz, przyda ci się w domu starców.

 Bądź miłosiernym nim bogactwo uczyni cię skąpym.

 Strach, strach, strach! Życie to dyktatura obezwładniającego strachu, cień gilotyny.