Puste pokoje. Dwa słowa, ile treści.

 Żaden dzień się nie powtórzy,
nie ma dwóch podobnych nocy,
dwóch tych samych pocałunków,
dwóch jednakich spojrzeń w oczy.

 Tylko zmysły mogą uleczyć duszę, tak jak dusza leczy zmysły.

 Piękno, które pomaga żyć, pomaga również umierać.

 Jak boli całe niespełnione życie.

 Z lustra wyzierała na mnie twarz chorego Indianina.

 Żadne zło na świecie nie jest okrutne, gdyż nic nie jest czarno-białe.

 Jak strumienie i rośliny, dusze także potrzebują deszczu, ale deszczu innego rodzaju: nadziei, wiary, sensu istnienia. Gdy tego brak, wszystko w duszy umiera, choć ciało nadal funkcjonuje.
Można wtedy powiedzieć:
„W tym ciele żył kiedyś człowiek”.

 Przeciętny Amerykanin nie potrzebuje ani zegara, ani kalendarza.W czasie orientuje się według seriali telewizyjnych.

 Konfrontacja marzenia z rzeczywistością wypadała zawsze na korzyść marzenia.

 Są straty, po których nigdy się nie otrząśniemy.