Księżyc i fortuna nie zawsze są w pełni.

 Fałsz nigdy nie zamieni się w prawdę, nawet jeśli go powtórzysz milion razy.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, trzeba się poruszać.

 W życiu tak właśnie jest, że posługujemy się tym, co mamy pod ręką.

 W życiu chodzi o to,by być trochę niemożliwym.

 Oboje jesteśmy dzielni. Ja zwłaszcza wtedy, jak się napiję.

 Lubię sobie posiedzieć. W ogóle lubię po prostu sobie być. W tym sensie, że nie od razu robić jakieś zamieszanie wokół siebie. Nie zacieszać. Nie otaczać się na siłę ludźmi po to, żeby mieć takie poczucie szumu, który sprawi, że będę czuła, że żyję. Potrafię czuć, że żyję, kiedy siedzę po cichu.

 Ciężko pogodzić się z odejściem osób, które pozostawiły po sobie tyle pięknych wspomnień.

 I już sam nie wiem,
czy lepsze są słowa
czy lepsze jest milczenie.

 Powinniśmy solidaryzować się z własnym losem!

 Nie odznaczamy się niczym szczególnym. Jesteśmy tylko częścią zewsząd ograniczonej nieskończoności. Czy warto tedy tak srogo traktować siebie i innych? Wszystko jest takie małe, a my tacy krótkotrwałi. Musimy kochać siebie i innych, bo to jest jedyna rzecz, którą możemy sprawić wobec świata i siebie, a która ma znaczenie.