Nosimy góry w kościach za życia i stajemy się nimi ...

 Niektórzy po prostu są na chwilę. Może i najważniejszą w życiu. Może tą jedyną, do której będzie wracać się przez lata, nawet gdy pozostawione spojrzenie doszczętnie wyblaknie. Ci, którym zawdzięcza się choć jeden wers, są pomimo. Trzeba tylko iść dalej. Po inne spojrzenia. Po inne chwile. Po nowy początek. By nie zatracić w sobie chęci do czegoś, dzięki czemu jesteśmy tacy, jacy jesteśmy.

 Doświadczenie nauczyło mnie przynajmniej tego, że jeśli ktoś zmierza pewnie w wymarzonym przez siebie kierunku i stara się żyć zgodnie z tym, co sobie wyobraził, spotka go niepowszedni sukces.

 Trzeba brać to, czego się pragnie. Zapłacić cenę i nie tracić czasu na skrupuły.

 Nie lekceważcie nigdy zjawisk, które wydają wam się niezwykłe. Zdarza się, że pozory mylą i że jest to fałszywy alarm, ale może też się zdarzyć, że będzie to odkrycie jakiejś ważnej prawdy.

 Są sprawy, których człowiek nie zapomni, choćby się nie wiem jak starał.

 Jeśli pozostanę sobą i nie zapomnę, kim jestem, wszystko będzie dobrze.

 Życie to nie jest coś, co nam się przydarza. Życie to coś, co robimy. To coś, co budujemy. To coś, co tworzymy. Sami dla siebie. Każdego dnia. Krok po kroku. Chwila po chwili.

 ...jeśli kręcisz linę z wystrzępionych konopi, to nie wiń powroźnika, kiedy pęknie.

 Szlachetne zdrowie,Nikt się nie dowie, Jako smakujesz,Aż się zepsujesz.

 Bo kto uważa, że jest czymś, gdy jest niczym, ten zwodzi samego siebie.