W dzień twarda emanująca siłą psychiczną, która ciśnie po wszystkich napotkanych ścierwach, a nocą bezbronna i cholernie wrażliwa dziewczyna, która dławi się łzami, bo nie może ogarnąć swojego życia.
Zmęczonych, biednych ludzi nie stać na serdeczność.
Nie musisz udawać, że jesteś silna,
nie musisz mówić, że wszystko jest dobrze,
nie martw się tym, co pomyślą inni, jeśli
musisz, płacz - to dobrze wypłakać łzy do
końca -tylko wtedy wróci uśmiech.
Pierwsze tygodnie po dniu wolnym od pracy należały do najcięższych, bo były zbyt bliskie czegoś,
co stało się już przeszłością, a nie mogło
wchodzić jeszcze w grę jako obietnica przyszłości.
Las stanął w wielkiej ciszy, jakby słuchał tych jej słów ostatnich pożegnania, jakby dziwił się w milczeniu, że może ktoś, co się w nim urodził i wychował, co żył z nim jednym uczuciem, co tyle łez w jego objęciach wylał, tyle przemarzył w jego ciszy - żegnać się i odejść - na zawsze; szukać lepszej doli i przyjaciół szczerszych.
Już serce jej wyschło; zresztą ona sama nie jest pewna, czy ma serce.
Talent dostaje się darmo, za pracę nad nim płaci się całym życiem.
Opinie są jak odbytnice. Każdy ma swoją.
Lalalalala! Jeśli nie będę słyszała, co on mówi, to ta rzecz się nie stanie.
Życie to jest krótkie, skrzynia pełna... momentów radosnych i smutnych.
Snobs i plebs. Pięć liter. I takie samo znaczenie.
