W dzień twarda emanująca siłą psychiczną, która ciśnie po wszystkich napotkanych ścierwach, a nocą bezbronna i cholernie wrażliwa dziewczyna, która dławi się łzami, bo nie może ogarnąć swojego życia.
Po ciemku, bez spojrzeń na zegarek, czas uwalnia się, wymyka kontroli wskazówek.
Cnota jest swą własną nagrodą i frajerzy to ci, którzy umierają.
O nic więcej wszak nie prosił – tylko o pracę.
Nadchodzi czas by służyć cudzym ustom.
Wiadomo, że nie to ładne, co ładne, tylko to, co się komu podoba.
Śmierć? Nieważne!
Życie? Nieważne!
Ważne – zwyciężyć.
Im bardziej człowiek się nawraca, tym łatwiej zauważa nie nawrócone strefy swego życia.
Daję ci koniec nici złotej,Ty zwiń ją tylko w kulę,Zawiedzie cię ku nieba wrotomW jerozolimskich murach.
Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.
Noszenie w sobie tajemnicy wzbogaca i mimo poniżeń i złych dni pociesza.
