A ty napisz podanie do muzeum osobliwości,żeby przyjęli na manekina.

 Kiedyś traktowałem
ludzi dobrze. Teraz -
z wzajemnością.

 Człowiek na starość przypomina emerytowanego aktora, który siedzi na widowni i smętnie spogląda, jak jego ulubione role gra ktoś inny.

 Tak naprawdę jednak prawdziwą walką jest pisanie.

 Towarzysz niedoli nie jest dobrym kompanem – jest zaledwie towarzyszem w cierpieniu.

 Chleb otwiera każde usta.

 Widzieć można na różne sposoby.

 Bylibyśmy niejako martwi,
gdybyśmy już nie mieli o czym marzyć.

 Nie smuć się nad tym, że ludzie nie widzą twojej prawdziwej wartości. Ważne, że Ty ją znasz. To dla ciebie życie gra na skrzypcach, a nie dla nich.

 Bestia, która pożera swój własny ogon, musi źle skończyć.

 Czasami odchodzimy tylko po to,
żeby sprawdzić, czy ktoś za nami pójdzie...
Najgorsze jest rozczarowanie, kiedy
odwracasz się, a za Tobą nikogo nie ma.