Dla żywych nie może być miejsca na ucztach umarłych.

 Tak naprawdę jednak prawdziwą walką jest pisanie.

 Żyjemy – tyle mamy. Resztę cierpimy. Zrozumcie, każdy ma swój los, swój cel, swoją miarę czasu. Czasu, który dla ciebie jest przepaścią, dla kogoś inny jest tylko chwilą.

 Nawet w pochmurne dni zdarzają się słoneczne chwile.

 Ty nie potrzebujesz wcale mnie. Potrzebujesz kogoś, kto będzie Cię nieustannie głaskał słowami, kto otuli Cię puchową kołdrą i przykryje szklanym kloszem. A ja nie umiem nie ranić, ja wydrapuję oczy słowami, rozrywam duszę milczeniem i kocham, kocham tak mocno, że wszelkie szklane klosze przy mnie pękają.

 Starość jest smutna nie dlatego, że się skończyły przyjemności, lecz nadzieje.

 Szłam ulicą i chciałam rzucić się pod samochód.

 Życie to sztuka, w której, ucząc się na błędach, nie dajemy się zwieść tym, co znamy, ale poznajemy to, co przekracza naszą wyobraźnię. Nie bójmy się żyć pełnia życia - nie znamy dnia ani godziny.

 Ludzi dobrych i złych wciąż przynosi wiatr.
Ludzi dobrych i złych wciąż zabiera mgła.

 Chciała pięknie pisać, ale słowa odmawiały jej posłuszeństwa.

 Tak, jak wszystkie piękne motyle musiała w końcu odlecieć.