Kochać to niebezpieczna rzecz.

 Aby przeżyć, muszę pozostać ich zabawką.

 Człowiek staje się mądry dopiero wówczas, gdy zaczyna sobie uświadamiać swój brak mądrości.

 Wierzę, że stać nas na więcej.
Sami wybieramy kim chcemy być i wiem, że chcesz być dobrym człowiekiem.

 O ileż szczęśliwiej żyliby niektórzy, gdyby o sprawy innych ludzi tak samo mało troszczyli się, jak o swoje własne.

 Zdumiało mnie, kiedy Ucz skinęła głową, jakby przyznawała mu rację.

 „Gdybym tylko mógł wziąć roczny urlop od wszystkiego, kupić przyczepę, podróżować z tobą po całym świecie, dobrze jeść, pić i tak spać z tobą przez wszystkie noce, a rankiem wstawać powoli, dojrzeć przez okno jakiś las, spacerować wokół jeziora, położyć się w trawie, zmrużyć oczy w słońcu; tylko rok, a potem byłbym gotów wrócić i już nie prosiłbym o nic więcej dla siebie. Nie mam żadnych pretensji do życia, tylko żeby czasami zwolniło ten ucisk na szyi. Żeby tylko pozwoliło trochę żyć.”

 Bywa, że lepiej nic nie mówić.

 Tytuły książek, choć nadal niezrozumiałe, nosiły zwodniczą sugestię czytelności.

 Jak można wierzyć słowom kogoś, kto sam sobie nie dowierza?

 Zakładają aksamitne rękawiczki na stalowe pięści.