Kochać to niebezpieczna rzecz.

 Jestem życiem. Ja i życie to jedno. Jak więc mogę stracić życie? Jak mogę stracić coś, czym Jestem? To niemożliwe.

 Wszystko co ważne zaczyna się od prostych pytań.

 Możemy robić,
co nam się żywnie podoba!

 Ludzie mniej powinni myśleć o tym, co powinni robić, a więcej o tym, czym powinni być.

 Życie jest jak rzeka, której bieg ani zatrzymać, ani odwrócić nie można. Każda chwila upływa, jak woda, której raz przepuszczona nigdy się nie dobędziesz.

 I czasem przychodzi taki moment w życiu człowieka, że trzeba zrezygnować, zapomnieć, pójść naprzód. I nieważne, jak cholernie by ci zależało, jak trudne by to było. Po prostu trzeba…

 Czas pytań - jakby był kiedykolwiek inny.

 Jeśli ktoś z modlitwą łączy swą codzienną pracę, wtedy z jego modlitwy wypływają dobre uczynki i zachowanie przykazań i tylko wtedy polecenie "zawsze się módlcie" będzie spełnione, gdy całe życie wierzącego stanie się jedną, wielką, nieustanną modlitwą.

 Kiedy pojawiają się pytania, na które nie ma odpowiedzi, oznacza to, że nastąpił kryzys.

 Czy to możliwe, że trzeba zapaść na raka, aby cieszyć się życiem?