Ja pójdę z Pierścieniem, chociaż nie znam drogi.

 Życie jest za krótkie i nauczyło mnie, że nie warto marnować go na walkę o coś co nie jest tego warte.

 Pamięć żarła mu duszę niczym potworna choroba.

 Z kim kto przestaje, takim się staje.

 Śmierć nie jest wydarzeniem z życia,śmierci się nie przeżywa.

 Z całkowitą szczerością można rzec, iż Masajowie to rasa łobuzów.

 Śmierć nadaje sens życiu, dlatego trzeba mieć ją zawsze przy sobie - w myśli.

 Nic tak nie uszlachetnia jak sentyment rodzinnej jedności.

 Nic tak nie tłumi zdolności do współczucia jak nieustająca rozpacz.

 Wszystkie nieszczęścia mają swój kres. Podobnie chwała i tragedia tego świata.

 Chciałabym się zbliżyć do nich słowami.