Człowiek żyje dla swojej przyszłości.

 Jezus nawet to, co stracone, potrafi obrócić ku Swej chwale.

 W końcu Elizabeth zadowoliła sie gorszą cześcią miotu.

 [...] jak się ratuje jedno istnienie, to tak, jakby się ratowało świat!!!

 Po prostu czasem musimy być okrutni, żeby okazać dobroć - jak lekarz, który robi dziecku zastrzyk, choć wie, że będzie ono płakało, nie rozumiejąc, że to dla jego własnego dobra.

 W pokoju aż gęsto było od duchów przeszłości.

 Jeżeli Bóg dopuszcza by coś w twoim życiu runęło, to tylko po to, by na tych ruinach zbudować coś piękniejszego.

 Człowiek zawsze zastanawia się nad sensem swojego życia - co go czeka, dokąd zmierza, co go spotka. Ale prawdziwa mądrość polega na tym, żeby docenić drogę, a nie tylko cel. Cieszyć się drobnymi rzeczami, chwilą, obecnym dniem. Bo życie to nie jest jakaś wielka meta, to ciągły proces, którego nie powinniśmy traktować jak wyścigu.

 Wielkość człowieka polega na jego postanowieniu,
by być silniejszym niż warunki czasu i życia.

 Lepiej być biednym i dumnym niż nadal biednym lecz przegranym.

 Każdy z nas zasługuje na wielka przygodę. Przynajmniej jedną w życiu. Na moment, do którego można później wracać, mrucząc pod nosem: o tak, wtedy właśnie czułem, że żyję.