Dokonujemy wyborów i musimy z nimi żyć.

 Nikt nie rozdaje bogactw tak hojną ręką jak zaszczuty zwierz.

 Arabowie albo czołgają się u twych stóp, albo skaczą ci do gardła.

 Przeżyte chwile nie giną. Nie wiemy nigdy, kiedy wypłyną z dalekiej przeszłości, by nałożyć się na to, co przeżywamy obecnie.

 Z nami to jak z lasem, Hania. To i tamto drzewo pada pod siekierą, a tymczasem cały las rośnie i pnie się do góry...

 Dziś jest wspaniały dzień, żeby umrzeć, nawet pierdolone słońce ma kształt trumny.

 Nie przeciągaj pożegnania, bo to męczące. Zdecydowałeś się odejść to idź.

 Jak strumienie i rośliny, dusze także potrzebują
deszczu, ale deszczu innego rodzaju: nadziei,
wiary, sensu istnienia. Gdy tego brak, wszystko
w duszy umiera, choć ciało nadal funkcjonuje.
Można wtedy powiedzieć:
„W tym ciele żył kiedyś człowiek”.

 Sztuka zawsze medytuje nad śmiercią i tą drogą tworzy życie.

 Pozwól odejść ze swojego życia tym, którzy nie doceniają ile dla nich robisz.

 Życie nauczyło mnie nie tracić nadziei,
ale też się do niej zbytnio nie przywiązywać.
Jest okrutna i próżna, wolna od skrupułów.