
Cóż bowiem cenniejszego nad życie? To jedyne, co do nas ...
Cóż bowiem cenniejszego nad życie? To jedyne, co do nas należy.
Twierdzę, że gdy ktoś znosi cierpliwie to, co powinno być nie do zniesienia, jest skamieniały.
Życie to gra, a ja dostałem przy
rozdaniu wyjątkowo słabe karty.
Ludzie nie dochowują obietnic, zawsze je łamią.
Nie wiedzą, czego chcą.
A jeśli nawet twierdzą, że wiedzą, i tak to niszczą.
Jestem Ewą z rajskiego ogrodu, a on to wąż. Nie potrafię mu się oprzeć.
Oczy bywają modre, brązowe, a nawet zielone. Najczęściej jednak są nieme.
Człowiek, który dwa razy w życiu się kaja, jest strasznym obłudnikiem.
Jeśli chodzi o małżeństwo, żywe dzieci są klejem. Martwe są kwasem.
Czasem można pobłądzić, kochać nieodpowiednią osobę, płakać nad drobnostkami, ale to jedynie zbliżyło nas do miejsca, w którym jesteśmy. Wszyscy popełniamy błędy, mamy rozterki i żale z przeszłości. Ale każdy z nas ma siłę by ukształtować nowe dni w swą przyszłość. Każda rzecz, która przytrafia nam się w życiu przygotowuje nas do tego, co ma jeszcze nadejść.
Lekarze zapisują lekarstwa, o których niewiele wiedzą, na choroby, o których wiedzą jeszcze mniej, ludziom, o których nie wiedzą nic.
Siedemdziesiąt lat jednego człowieka, a jakby siedemset ludzkości.