Czasami (...) dochodzimy do punktu, gdy zostaje nam jedynie wiara.

 Jeśli coś postanowiłeś, zrób pierwszy krok. I nie bój się zrobić następnego. Bój się bezczynności. Wyznacz sobie cel i wyrzuć z głowy całą resztę.

 Podróż dookoła świata zaczyna się od jednego małego, ale wymagającego odwagi kroku. A kiedy już zdecydujesz się na to, przychodzi czas, żeby nie patrzeć wstecz, tylko iść przed siebie, w stronę przeznaczenia.

 Lekarz leczy chorobę, a zabija pacjenta.

 A talent to wiara w siebie, we własne siły.

 Im bardziej stromą pójdziesz drogą, tym wcześniej osiągniesz szczyt.

 Dziękczynienie jest nadprzyrodzonym kluczem do nieba.

 Zawsze, gdy pilnie potrzebujemy z kimś porozmawiać, to nie ma nikogo w pobliżu.

 Myślę, że może wszyscy upadamy.
Pytanie brzmi, czy potrafimy się później podnieść.

 Jak się sądzi człowieka: wielkością bohaterstwa czy rozmiarem klęski?

 Zmieniłem się? Może i tak. Może na gorsze, może na lepsze. Zależy, z której strony kto patrzy. Może zachowuję się poważniej, może dziecinniej. Tak i to prawda, że czas zmienia ludzi, ale to nie tylko czas. To także ludzie, z którymi przebywasz.