To jest mój syn. Nie mogłabym go tak poniżyć...

 Jak świat długi i szeroki, honor bardzo staniał, bo niechodliwy dzisiaj to towar.

 Ach, nie umarłam... Ach tak... Trudno... Przepraszam...

 Fryzjerzy są jak psychiatrzy. Przed nimi wcale nie trzeba się wstydzić.

 Nasze życie pozostałe we władzy głupców, którzy mogą nas zabić; ale niektórzy jednocześnie nie są pewnie swej własnej przyszłości.

 Krew jednak pozostaje krwią, a serca są mocne, gdy rodzimy się na nowo.

 Znika jak cień, którego nigdy nie było.

 Ci co rozśmieszają ludzi, cenniejsi są od tych, co każą im płakać.

 Dum spiro, sperodopóki oddycham, nie tracę nadziei.

 Jest rzeczą konieczną, by modlitwę wspierały dobre uczynki.

 Przychodzą takie chwile, że nie wiem już, co z sobą zrobić. Kiedyś pomyślałam, wsiądę w pociąg i przyjadę do ciebie. Ale to przecież o wiele za późno, o lata za późno, o całe życie za późno.