To jest mój syn. Nie mogłabym go tak poniżyć...

 O, jakże często do snu kołyszę wzburzoną krew.

 Bo w pewnym momencie trzeba sobie uświadomić, że niektórzy ludzie pozostają w sercu, ale nie w życiu.

 Nagość w teatrze też jest kostiumem.

 Każdy człowiek jest tchórzem, ale ważne jest, jak to tchórzostwo pokonać.

 Nie trzeba pytać losu, dlaczego nam coś daje. Tylko szybko wziąć, żeby nie umknęło!

 Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz jechać naprzód.

 Co innego jest złośliwie krytykować i zaczepiać, a co innego poprawiać i błędy prostować, podobnie jak pochwały różnią się od pochlebstw.

 Życie jest niewiarygodną sztuką balansowania na strunie między bólem a radością, rozpaczą a nadzieją, niepewnością a pewnością. To wyjątkowa umiejętność, którą zdobywamy dzięki upadkom i podnoszeniu się po nich niemalże w nieskończoność.

 Jeśli na mnie plujesz, pada deszcz.

 Lepiej coś robić, niż siedzieć, czekać i myśleć o głupstwach.