Wracaj z tarczą lub na tarczy.

 Uważam, że w większości wypadków u podstaw złego pisania leży strach.

 Kto wie, czy życie to nie śmierć, a śmierć, czy nie jest życiem?

 Unikać kogoś to żadna sztuka.

  Zawsze jakoś to jest, zawsze jakoś się to życie w końcu układa. Może po prostu los chce cię doświadczyć, przećwiczyć na różne sposoby, byś miała siłę udźwignąć ten ogrom szczęścia, który dla ciebie szykuje?

 Moje życie stało się pustynią.

 Czuję potrzebę. Potrzebę szybkości.

 Prowadzę ciężką, nierówną walkę i jestem sama.

 Częściej słyszymy pouczenia niż pocieszenia.

 Miasto było z papieru, ale nie wspomnienia.

 Jak jej posłuchasz, Prosiaczku, to ją usłyszysz.