Fala krzywdy wróciła.

 Żyć znaczy cierpieć i płakać.

 Skracać książki to przedłużać czytelnikom życie.

 Bywa, że lepiej nic nie mówić.

 "Czy kiedykolwiek się zastanawiałaś, ile tak naprawdę osób było dla Ciebie ważnych? Mam na myśli ludzi, którzy coś zmienili w Twoim życiu. Zwykle jest ich bardzo mało.

 Życie jest jak teatr, tylko nie wybiera się swoich ról. A role są różne: ktoś gra króla, ktoś żebraka, ktoś mędrca, ktoś błazna.

 To, że zawsze próbujesz dojrzeć więcej, niż ktoś pozwala ci zobaczyć.

 Każdy jest tłumem złożonym z własnych sobowtórów.

 Trzy bitwy nie równają się bólom jednego porodu.

 Potrafię przyznać się do błędu, przeprosić i wiele wybaczyć. Niezwykle cierpliwy ze mnie człowiek i myślę, że moje granice tolerancji dla ludzkich zachowań sięgają bardzo daleko. Taki już ze mnie typ. Ugodowy. Czasami jednak zdarzy się - chociaż niezwykle rzadko - że ktoś uprze się na tyle, że te granice przekroczy. Wtedy zaczynam wyznawać "mamtowdu*izm" i "c*ujmnietoobchodzizm". Wtedy już nikogo nie przepraszam, jedynie samą siebie, że wcześniej byłam tak grzeczna, nazbyt wyrozumiała w stosunku do innych i zbyt mało honorowa w stosunku do siebie.

 Prawdopodobnie do niczego nie było tak łatwo przywyknąć, jak do przywilejów.