Jest rzeczą konieczną, by modlitwę wspierały dobre uczynki.

 Najlepsza gra to taka, z udziału której nie zdajesz sobie sprawy.

 Nie lekceważcie nigdy zjawisk, które wydają wam się niezwykłe. Zdarza się, że pozory mylą i że jest to fałszywy alarm, ale może też się zdarzyć, że będzie to odkrycie jakiejś ważnej prawdy.

 Cud jest w nas, nigdy nie oczekuj go z zewnątrz.

 Dwóch świadków trzeba dostać, aby móc bez świadków zostać.

 Postanowił żyć wiecznie
lub ponieść śmierć próbując.

 Myślę tylko, że przeszłość to trampolina dla przyszłości.

 Tęsknimy, choć nie mówimy o tym, bo przecież nie ma się czym chwalić. Myślami zbyt często wracamy do przeszłości, w której się zatracamy. Próbujemy żyć na nowo, ale wciąż mamy za sobą niedomknięte rozdziały. Nieraz już na starcie tracimy to, co mamy. Boimy się ryzyka i nie ryzykujemy. Chcemy walczyć, ale nie do końca potrafimy. Jesteśmy silni, choć tak często zbyt słabi. Niszczymy to, co kochamy, kochamy to, co niszczymy. Gubimy się, ciągle się gubimy, upadamy, przegrywamy, rozpadamy się wewnętrznie, płaczemy, śmiejemy i znów gubimy... Zdobywamy szczyty, chwilę później je tracimy. Nie wiemy jak żyć, nie wiemy komu ufać i coraz częściej brakuje nam siły. Jednak mimo wszystko nie poddajemy się, nigdy tego nie zrobimy.

 Życie nie daje nam tego, co chcemy, tylko to, co ma dla nas.

 Pisarz może żyć i pracować tylko w atmosferze języka ojczystego.

 Umarli mogą zatrzymać swoje tajemnice. My, żywi,
i tak nie wiedzielibyśmy, co z nimi począć.