To, że milczę, nie znaczy, że nie mam nic do powiedzenia.

 Ludzie przychodzą, ludzie odchodzą. Wiemy o tym, ale za każdym razem, gdy się to zdarza, jesteśmy zaskoczeni. To jedyna rzecz w naszej egzystencji, której możemy być pewni, ale często łamie nam serce.

 Czasem przychodzi taki moment w życiu, że trzeba zrezygnować, zapomnieć, pójść na przód i nieważne jak cholernie by Ci zależało, jak trudne by to było po prostu trzeba odejść.

 Są rzeczy, które możemy zmienić,
i takie, na które nie mamy wpływu.

 Jaki to cudowny dar, doświadczać życia tak intensywnie - rzekła.

 Gdy robi się najciekawiej, akurat wtedy trzeba umrzeć.

 Gapimy się w telefony zamiast w oczy albo gwiazdy. Siedzimy w kieszeniach innych zamiast siedzieć za rękę z bliskimi. Zaglądamy w czyjeś życia zamiast w głąb siebie. Za dużo narzekamy, obgadujemy za mało słuchamy, współczujemy. Wolimy drwić, wyśmiewać zamiast pomagać, pocieszać. Podstawiamy nogę zamiast wyciągać rękę. A później się dziwimy, że ten świat jest taki zły, tyle że ten świat to... My. (Elżbieta Bancerz - Dusza zaklęta w słowa)

 Skoro już musi być sam, to uczyni z samotności swoją tarczę.

 Zawsze żartuje się
z rzeczy, które nas przerażają.

 Stres po rozwodzie porównywalny jest podobno ze stresem po śmierci najbliższej osoby.