Odeszła, brnąc przez gruzy swoich planów.

 Nie chodzi o to, by przetrwać, ale o to, by żyć z pasją, z jakimś entuzjazmem, żądzą życia i czasem z lekkim szaleństwem. To jest prawdziwe życie.

 Lepiej kontrolować swoje błędy niż cudze.

 Lecz korzyść z tego krótka, jak dzień zimą.

 Gdy już raz było się martwym, nic nie wydaje się straszne.

 Mądrość człowieka rozpoznaje się lepiej po jego pytaniach, niż po jego odpowiedziach.

 Powiedziała mi: Tak bardzo się boję...
Zapytałem: Czego? A ona: Bo jestem tak bardzo szczęśliwa. Takie szczęście jest aż przerażające. Zapytałem ją, dlaczego tak uważa. Odpowiedziała: Bo takie szczęście przytrafia się tylko wtedy, gdy zaraz ma się coś utracić.

 Im głębsza noc, tym bliżej świtu.

 Radość i uśmiech to lato życia.

 Kości zostały rzucone.

 Życie było walką. Przecież zawsze tak było, zmieniali się tylko przeciwnicy i miejsce walki.