Tylko zła sława może być gorsza od złego zdrowia.

 (…) najbardziej kochamy tych ludzi, te sprawy i te rzeczy, od których bieg życia każe nam odchodzić – nieraz na zawsze.

 Młody byłem i zestarzałem się, a nie widziałem, żeby sprawiedliwy był opuszczony, ani żeby jego potomstwo żebrało chleba.

 Zanim padłeś, jeszcze ziemię przeżegnałeś ręką. Czy to była kula, synku, czy to serce pękło?

 Człowiek mógłby żyć samotnie przez całe życie. Ale, chociaż sam mógłby wykopać swój grób, musi mieć kogoś, kto go pochowa.

 ....Nie patrz życiu w oczy, nie zmagaj się z nim. Czuj je całym sobą.....

 Samotność jest dziwną towarzyszką w łóżku.

 To kim jesteśmy, widać nie tylko poprzez nasze czyny, ale w naszych twarzach i oczach.

 Mózg to jednak paskudny oszust, a przy tym straszliwy despota.

 Nie ma znaczenia, jak długo żyjemy, ale jak. Nie zależy nam na przeciąganiu czasu, lecz na napełnianiu go treścią, bo lepiej żyć krótko, lecz intensywnie niż długo, lecz rutynowo.

 Chodzi mi o to, że pisarze... kształtują życie swych bohaterów.