Ja mówię, że dom jest tam, gdzie jest krzesło i ...
Ja mówię, że dom jest tam, gdzie jest krzesło i szklanka.
Każda rzecz na powierzchni ziemi może opowiadać historię wszystkich innych. Otwierając książkę na przypadkowej stronie, rozkładając karty, przyglądając się dłoniom ludzi czy lotom ptaków, każdy z nas może odkryć związek z tym, czym właśnie żyje. W istocie, rzeczy same w sobie nie mówią nic, to tylko człowiek, obserwując je bacznie, odkrywa sposób,
by dotrzeć do Duszy Świata.
Życie to tęsknota za czymś, co trudno nazwać.
Musisz sobie odpuścić. Możesz zachować nienawiść, miłość, a nawet gorycz,
ale musisz skończyć z samooskarżeniami.
To właśnie poczucie winy cię wyniszcza.
Młodość to nic takiego. Przejdzie z czasem.
Czasu nie można cofnąć. Często,
gdy jest coś przez nas zniszczone nie
może być ponownie odbudowane...
pomimo chęci. To co uległo w gruzach
tak tam to pozostanie... zamknięte w
przeszłości i może kiedyś przez
nas zapomniane...
Młodzi ludzie chcieliby być wierni, a nie są, starzy, chcieliby być niewierni, ale nie mogą.
Odbiorą nam chleb od ust, jeżeli nie nauczymy się nim dzielić.
Ufam magii silnej woli, narzucanej innym, aż uwierzą, że to ich własna.
Życie jest tym, co zdarza nam się, podczas gdy mamy inne plany. Więc rzadko doceniamy chwilę, w której obecnie żyjemy, zbyt zajęci jesteśmy strachem lub podekscytowaniem przyszłością, nadal ranni po przeszłości.
Przeżywała jedną z najsroższych tortur, torturę czynu narzuconą niedołężnej bierności.