Piekło jest pełne śmiałków. Kto nie kocha życia, zwykle je ...
Piekło jest pełne śmiałków. Kto nie kocha życia, zwykle je traci.
Im częściej jakąś rzecz widzisz przed sobą, tym mniej o niej myślisz.
Człowiek, który żył po to, aby zjeść i spać, serio nie przeżył, a tylko vegetował. Życie to o wiele więcej – to powagi, ważne wybory, to łzy, ale przede wszystkim to uśmiech, uczucie wiecznej radości, które mamy głęboko w sercu.
Podróże kończą się spotkaniem kochanków.
W tej chwili ostatecznie przegrałam wojnę ze swoim sercem.
Lekarstwem na przyzwyczajenie jest inne przyzwyczajenie.
Im większe kłamstwo, tym ludzie łatwiej w nie uwierzą.
Do przyszłości, czy przeszłości, do czasów,
w których myśl jest wolna, w których ludzie różnią się między sobą i nie żyją samotnie.
Do czasów, w których istnieje prawda.
Z epoki identyczności, z epoki samotności,
z epoki Wielkiego Brata, z epoki
dwójmyślenia pozdrawiam was!
– A jakie jest największe kłamstwo świata? – To mianowicie, że nadchodzi taka chwila, kiedy tracimy całkowicie panowanie nad naszym życiem i zaczyna nim rządzić los. W tym tkwi największe kłamstwo świata.
Jak spodziewać się rozmowy od serca z kimś, kto serca nie ma?
Mimo wszystko życie jest piękne, kiedy idziesz w dobrym kierunku.