
Od słowa do słowa idzie człowiek całe życie.
Od słowa do słowa idzie człowiek całe życie.
A ty napisz podanie do muzeum osobliwości,żeby przyjęli na manekina.
Idąc unosimy ręce i konsekrujemy godziny, co uciekły przed wiatrem.
Dwóch świadków trzeba dostać, aby móc bez świadków zostać.
Prostota ma swoją gorzką stronę.
Dziwne to, że nędza i ostrygi zawsze idą w parze.
Stwierdzili, że jestem normalna. Mogę żyć. Powinnam żyć?
Życie bez wspomnień to życie tylko w połowie.
Pomimo że każda chwila radościtrwa niezmiernie krótko, a później znika, zawsze jednak zostawia za sobątrwałą nadziejęi jeszcze trwalsze wspomnienie.
Life is a tragedy for those who feeland a comedy for those who thinkżycie jest tragedią dla tych, co czują,a komedią dla tych, co myślą.
To, co było najważniejsze w życiu, co nadawało mu znaczenie, to była śmierć.