Od słowa do słowa idzie człowiek całe życie.

 Czas jest larwą wieczności.

 I nigdy nikomu ani niczemu nie oddawaj całej siebie. Zostaw choć kawałek na własność, żebyś miała do czego doszywać, jak Ci resztę wyszarpią. Ta rada dotyczy głównie serca.

 Życie jest sztuką, której nikt z nas nigdy do końca nie zdąży się nauczyć. Wciąż uczymy się, jak być mądrzejsi, silniejsi, lepsi. Uczy nas pokory, cierpliwości i wytrwałości. Uczy nas także, że nawet najcięższe chwile są przemijające.

 Malo jest rzeczy, które tak paraliżują nasze zdolności postrzegania jak niepewność.

 Kto chce sam siebie ukarać, zawsze znajdzie po temu okazję.

 Sztuką jest pasować do reszty, stojąc z boku.

 Prawda jest tak, że każdy z nas jest pozostawiony sam sobie i bezradny...
Więc zdarzają się jakieś katastrofy nieszczęścia i tragedie. Żyjemy w świecie szarpanym gwałtownymi wichrami,
pełnym atakujących pasożytów.

 Każdy człowiek umiera, nie każdy naprawdę żyje.

 Postanowiłem, że nie poddam się temu tragicznemu procesowi nabywania rozsądku.

 Byłeś mi bożyszczem, o tłumie!